به بهانه جوایز سینمایی برای سازندگان هم وطن فیلم!
چارلی به عنوان یکی از صد چهره ی تاثیر گذار در قرن بیستم شناخته شده است ، او دو اسکار افتخاری و یک اسکار برای موسیقی متن یکی از فیلم هایش دریافت کرد.
کد خبر: ۲۳۵۷۹۵
تاریخ انتشار: ۰۶ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۹:۰۹ 26 May 2016
چارلی به عنوان یکی از صد چهره ی تاثیر گذار  در قرن بیستم شناخته شده است ، او دو اسکار افتخاری و یک اسکار برای موسیقی متن یکی از فیلم هایش دریافت کرد.
چارلی  دردناک ترین مسائل و مشکلات زندگی بشری را  به زبان طنز بیان ساخته است . خنده ای که در پس آن گریه ای با صدای بلند و های و هویش قرار دارد. شاید اسکارهای نمایشی  وی تنها برای رفع خجالت مافیای پشت پرده ی اسکار و رد گم کردن زشتی های آنان  در سال ها مهندسی زشت و بی عاطفه  و غیر انسانی فرهنگی جهان بوده است  تا با دادن اسکاری نمایشی  رد پای خود  در عصرهای تلخ مک کارتیزم ،  نژادپرستی آلمانی  و قدرت نمایی های سرمایه داری همیشه در حال بحران  را گم کنند.
آیا فیم ساز ما بهانه ای هرچند تلخ بر لبخند آوردن برلبان مردمش نداشت؟

***
آنگ لی از  بروک بک می گوید عنوان مطلبی سینمایی در روزنامه ایران بود که حدودا 9 سال پیش در این روزنامه   به نقد فیلم رومانتیک و عاشقانه و عشق دو گاوچران به همدیگر و ترک خانواده و زندگی باهم در دل کوهستان ها می-پردازد . نویسنده ی زن این مطلب در یک نقد مورد خطاب قرار می¬گیرد که آیا وی آماده است با برادر ، همسر و فرزندانش این فیلم را نگاه کنند؟ "آیا ما حاضریم خود در زندگی شخصی صاحب همان نقش باشیم"؟!
آنچه که در این زمان جالب است مقاله نیویورک تایمز و اعتراض نویسنده به فیلم است . او نیز می گوید آیا کسی حاضر است این پسرک هنرپیشه دامادش بشود؟
***
آن زمان که دخترک می خواست به هالیوود برود و روزنامه های نارنجی شهر  در بوق و کرنا از هالیوودی شدن هنرپیشه ی زن جوان که نقش های معصومانه ای را نیز بازی کرده بود ، قلم می زدند ما در این صفحات نوشتیم که آزتک ها نیز زیبا ترین فرزندان خود را قربانی خدایان و بت هایشان کردند تا آنکه نسل زیبایشان از بین رفت و قیافه و سیمایشان به زشتی گرایید. حال ما نیز بچه های معصوم خود را در کن ها و توانستن های نامشروع قربانی بت های سرمایه داری می کنیم.
حا ل ورود به ژست های سرمایه داری و تبعیت از آن  وبا حتی وارد مرکز مهندسی معماری و فرهنگ هالیوود  اعتباری برای انسان و ارزش های آن ایجاد خواهد کرد؟ تاثیرات مک کارتی  هنوز سایه بان اندیشه  در هالیوود  و تن کالایی مردان و زنانش است.
***
در روزهای گذشته یکی از سینماگران سیاه کار کشورمان که هرگز به شادمانی مردمانش نمی اندیشد و به جز جایزه ی غربی و شوالیه گی نمی اندیشد و حتی در یک خانه غم زده ی لبخندی برلبان مردمش هرچند دروغین نمی نشاند. برنده ی دو جایزه از فستیوال  کن فرانسه شد.  آنچه که هیچ  تغییری در زندگی مردمان وطن و ارتقا سلامتی اجتماعی و  زندگی ساده ی خانواده هایش نداد ، ژاپنی ها هر کاری را که ارزش افزوده خلق نکند مودا  می گویند . این ماجرا نیز به مثابه یک مودا بود ، کدام ارزش در کره ی خاکی  با این فیلم افزوده است . هیچ کس در جامعه کنونی ما بی خبر از رشد بی ارزشی های سرمایه داری  و زندگی های پوچ و در تقلای ژست های کاذب در آن نیست؛ شاید ماشین های نسبتا ارزان قیمت چینی شاسی بلند نمادی مختصر از زیر پوست شهر باشند که چگونه طبقه متوسط ضعیف در حسرت ماشین بلند قد و خالی نماندن از عریضه ژست های ثروت به ماشین های قد بلند ارزان  پناه می برد .
مرگ فروشنده آرتور میلر  نقد سرمایه داری بی رحم  وارزش های پوشالینش است. آنجا که فروشنده که  «بر نیروهای زندگی، نظارت و اختیاری ندارد». تاملی است بر زندگی انسان‌هایی که تنها هنگامی مطرح هستند که سودی می‌رسانند و سپس در خلا رها می‌شوند. خانهٔ او شبیه به زندانی است که او در آن با تکیه بر خاطراتش سعی می‌کند ثابت کند که هنوز زنده است و وجود دارد. اما این خاطرات، تنها او را بیشتر و بیشتر در گذشته فرو برده و باعث می‌شوند تا در رویا فرو رود و بیهوده به دیگران دل ببندد، فروشنده تنها راه داشتن یک زندگی شرافتمندانه برای خود و خانواده اش  را تلاش برای کسب ثروت در درون چهارچوب های خرد کننده و بی احساس سرمایه داری می داند. او که در پایان توفیقی حاصل نمی‌کند با تصادفی ساختگی دست به خودکشی می زند تا از این طریق خانواده اش  به ثروت برسند. یعنی جایی که مرگ ارزشی بالاتر از زندگی می یابد.  
آرتور میلر هوشمندانه یک فروشنده ویزیتور را برای نمایاندن چهره کریه سرمایه داری انتخاب کرده.  ویزیتورهایی که شبانه روز با بزک و آرایش و کراوات آواره شهر می شوند تا با فروش محصولات ارباب درصدی ناچیز از سود حاصله را سهیم شوند.
 حال ما باید مواظب می بودیم تا خود فروشنده نشویم و متاع ارزان و بی قیمت سرمایه داری را  در کنار سیمای معصوم دو  فرزند جوان مان که مجبورند مانند ماشین و برنامه ریزی شده لبخند زنند و با ژست های مصنوعی  عکس های سفره قرمز خونین  را تکمیل کنند ، نفروشیم ! فروشنده شدن ! مرگ فروشنده را نیز  در بر دارد.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار