هفته قبل خبری روی خروجی بسیاری از کانالهای تلگرامی سپس خبرگزاری ها قرار گرفت مبنی براینکه عده ای از متولدین دهه هشتاد با فراخوانی در یکی از کانالهای تلگرامی ، محل مجتمع کوروش را برای تجمع انتخاب نموده و در آنجا حاضر می گردند.
هفته قبل خبری روی خروجی بسیاری از کانالهای تلگرامی سپس خبرگزاری ها قرار گرفت مبنی براینکه عده ای از متولدین دهه هشتاد با فراخوانی در یکی از کانالهای تلگرامی، محل مجتمع کوروش را برای تجمع انتخاب نموده و در آنجا حاضر می گردند.اینکه عده ای از جوانان برای یک مناسبت و یا بی مناسبت دور هم جمع می گردند به خودی خود حاوی چه پیامی است و آیا این پیام از جنس امنیتی یا سیاسی است و یا اینکه صرفا مساله ماهیتی اجتماعی داد.
واقع مطلب این است که از هردریچه ای که به این مقوله نگاهی بیاندازیم می توانیم مصداق های مورد نیاز برای اثبات سخن را نیز بیابیم اما به نظر می رسد مهمترین مساله در باب این اتفاق این است که برخی ها برای نشان دادن ابعاد امنیتی آن تلاش وافری می نمانید.
مثلا یکی از سایتهای اصولگرا بدون اینکه بخواهد به ابعاد قضیه ورود کند، صرفا موضوع روزه خواری در کنار این مساله را بولد نموده و سعی بر آن دارد تا آن را به حرمت شکنی عمدی که از سوی دشمن هدایت می شود نسبت دهد.
اما واقع مطلب چنین است که به نظر می رسد این عمل کرد اجتماعی دهه هشتادی ها بیشتر محصول ساختار اجتماعی کشور و از سوی دیگر فراگیری فضای مجازی است که، افراد طبقه متوسط جامعه را قادر می سازد برای ویژگی مهم این طبقه یعنی تمایل به ابراز وجود قابلیت عمل پیدا کنند.
اگر تا دیروز بالاترین نمایش نیاز به جلب توجه ، مساله‌ی مد بود امروز با مساله ای بنام جنبش بیانی یعنی تمایل اجتماعی و گروهی با تکیه بر تمایزها در جامعه مواجهیم.
این مسله آخر این قصه نیست و نخواهد بود. چرا که قبل از این شاهد ایجاد صفحات اجتماعی با نام بچه پولدارها و یا لامبورگینی سوارها و .. بودیم که تمایل شدیدی برای دیده شدن توسط جامعه داشته و دارند.
به هر ترتیب این مساله برای جامعه ما یک زنگ خطر بسیار جدی را به صدا در می آورد که عبارت است از ساز ناکوک جدایی دهه های اخیر با نسل اول و دوم و سوم انقلاب است.
محسن رضازاده