یادداشت//حسن ورزی
داستان تقسیم بندی های سیاسی در ایران بعد از سال 76 شدیدا دستخوش تغییر شده است. به نظر می رسد یکی از حساس ترین برهه های زمانی انتخابات 96 باشد.
داستان تقسیم بندی های سیاسی در ایران بعد از سال 76 شدیدا دستخوش تغییر
شده است. به نظر می رسد یکی از حساس ترین برهه های زمانی انتخابات 96 باشد.
در این بین وضعیت اصلاح طلبان به مقدار زیادی گنگ و مبهم می نماید.
اصلاح طلبان در این عرصه دو راه بیشتر نخواهند داشت
راه اول این است یک کاندیدای اصلاح طلب با میزان رای آوری بالا را به صحنه بیاورند .این گزینه واجد اعتبار چندان ینیست چرا که بخاطر مساله اخذ صلاحیت قطعا بزرگان این جریان خیلی سخت بتوانند از فیلتر شورای نگهبان رد شوند. جریانات شبه اصلاح طلب مانند عارف و اصلاحات مردمی هم بیشتر به کاریکاتوری طنز شبیه هستند تا جرایانات ریشه دار سیاسی.
گزینه دوم این جریان اینست که بازهم به روحانی پناهنده شوند.مصداق بارز محتمل بودن این گزینه انتخابات مجلس است که نشان داد اصلاحات هنوز به سپری بنام روحانی نیاز دارد.
البته روحانی با علم بر این نیاز عمیق اصلاح طلبان تا کنون هیچ کدام از مطالبات کلان اصلاح طلبان را عملی نکرده است چرا که اصالتا توانایی آن را نداشته هرچند که در بسیاری از مسائل مانند حصر هیچ اراده ای برای حل آن هم ندارد.
بالواقع روحانی توانست با تکیه بر وضعیت بحرانی اقتصادی و معیشت سخت مردم رای مردم را کسب کرده و با این سرمایه دست به معامله ای سیاسی با آمریکا زد که نتیجه مطلوب هیچ منصفی نشده است.
اصل ماجرا شاید این باشد که روحانی کاری بیشتر از این بلد نیست. مساله فیش های نجومی و فعالیت های اقتصادی وزرا و نزدیکان وی نشانگر صحت این مساله است .
اما خوشوقتی روحانی در عدم امکان تحقق گزینه یک اصلاح طلبان است و اینکه گزینه عبور از خاتمی تجربه بزرگی برای اصلاح طلبان شده است که در وسط رودخانه اسب خود را عوض نکنند و همین مساله سبب شده تا روحانی کلا خود را از دغدغه های اصلاحات بتواند فارغ کند.
شاید بتوان اینگونه استدلال نمود که تنها دلمشغولی او تامین امنیت روانی شخص هاشمی است ولاغیر.
در این بین وضعیت اصلاح طلبان به مقدار زیادی گنگ و مبهم می نماید.
اصلاح طلبان در این عرصه دو راه بیشتر نخواهند داشت
راه اول این است یک کاندیدای اصلاح طلب با میزان رای آوری بالا را به صحنه بیاورند .این گزینه واجد اعتبار چندان ینیست چرا که بخاطر مساله اخذ صلاحیت قطعا بزرگان این جریان خیلی سخت بتوانند از فیلتر شورای نگهبان رد شوند. جریانات شبه اصلاح طلب مانند عارف و اصلاحات مردمی هم بیشتر به کاریکاتوری طنز شبیه هستند تا جرایانات ریشه دار سیاسی.
گزینه دوم این جریان اینست که بازهم به روحانی پناهنده شوند.مصداق بارز محتمل بودن این گزینه انتخابات مجلس است که نشان داد اصلاحات هنوز به سپری بنام روحانی نیاز دارد.
البته روحانی با علم بر این نیاز عمیق اصلاح طلبان تا کنون هیچ کدام از مطالبات کلان اصلاح طلبان را عملی نکرده است چرا که اصالتا توانایی آن را نداشته هرچند که در بسیاری از مسائل مانند حصر هیچ اراده ای برای حل آن هم ندارد.
بالواقع روحانی توانست با تکیه بر وضعیت بحرانی اقتصادی و معیشت سخت مردم رای مردم را کسب کرده و با این سرمایه دست به معامله ای سیاسی با آمریکا زد که نتیجه مطلوب هیچ منصفی نشده است.
اصل ماجرا شاید این باشد که روحانی کاری بیشتر از این بلد نیست. مساله فیش های نجومی و فعالیت های اقتصادی وزرا و نزدیکان وی نشانگر صحت این مساله است .
اما خوشوقتی روحانی در عدم امکان تحقق گزینه یک اصلاح طلبان است و اینکه گزینه عبور از خاتمی تجربه بزرگی برای اصلاح طلبان شده است که در وسط رودخانه اسب خود را عوض نکنند و همین مساله سبب شده تا روحانی کلا خود را از دغدغه های اصلاحات بتواند فارغ کند.
شاید بتوان اینگونه استدلال نمود که تنها دلمشغولی او تامین امنیت روانی شخص هاشمی است ولاغیر.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
سلام و عرض ادب، بنظر میاد هم نگارنده متن هم مدیریت سایت باید تشریف ببرن پیش دبستانی فعلا درس بخونن تا معنای سیاست متوجه بشن. اگه اصلاح طلبان نبودن روحانی حداکثر ۶ میلیون رای هاشمی و امثالهم می آورد. عارف هم اصلاح طلبی اصیل دیندار و متقی است. بهتر است فکری به حال خودتون بکنین.