او به بیلد گفته بود؛
تهران برای من یک شهر عادی نبود و اولین بار ترسیده بودم.شهری قدیمی با مردمانی که رابطه ای دوستانه با من نداشتند. همه خانه ها و آپارتمان های تهران شکل خوبی نداشتند نمی دانم چرا چنین احساس بدی داشتم. البته من شهر را فقط از داخل اتوبوس دیدم. مربی به ما گفت که در هتل و اتاق هایمان بمانیم و بیرون نرویم. من جاهای مختلف دنیا بازی کرده ام اما تاکنون هرگز صحنه هایی مشابه استادیوم آزادی را ندیده ام.آنجا همیشه 100 هزار نفر تماشاگر حضور دارند. آخرین بار ما در تهران 1-0 شکست خوردیم ولی هواداران در بیرون از ورزشگاه نیز ما را تعقیب کرده و بطری های آب و وسایل مختلف به سمت ما پرتاب می کردند.
کار به جایی رسید که سایت تایمز کره جنوبی به این موضوع ورود کرد و خبرنگار این رسانه شب گذشته در آستانه بازی بزرگ،بار دیگر با کو جا چئول در این باره گفت و گو کرد./کاپ
بچه جان چون درتهران همیشه باخته اید خاطره خوشی نداری،خودتومدیریت کن چون انشاالله امروزهم می بازیدوخاطره بدتری پیدامی کنی موقعی که اجداد تو در جنگل بالای درختان زندگی می کردند تهران صاحب فرهنگ بود . اون موقعی که ژاپنی ها در جنگ دوم جهانی از کره ای ها به عنوان موش آزمایشگاهی استفاده می کردند، ایرانی ها مهمان نواز بودند، هنوز هم هستند. طفلک ترسیده دیگه ! یه کم قنداب بدید ...بلکه خاطراتش این دفعه شیرین بشه!