موضوعاتی که در قامت روز دانشجو بوده و ضرورتی برای پرداختن به آن وجود داشته باشد چنان گسترده و عمیق هستند که هرکدام بایستی بصورت مجزای بررسی و طرح عمومی گردد.
چه اینکه از جنبش دانشجوئی گرفته تا مسائل صنفی و روزمره دانشجویان همگی می تواند .
اما به نظر می رسد 2 نکته مهم در خصوص روز دنشجو وجود دارد که امسال نیز مورد توجه قرار نگرفت و حتی مطالبه هم نشد.
نگارنده خود موقعی که مسئول یک تشکل دنشجویی بود دو مساله را بسیار برجسته می دید. نخستین مساله عبارت است از مطالبه گری.
مطالبه گری از آن روی در کشور ازسوی جنبش های دانشجویی بجاست که سیستم بروکراتیک کشور بسیار تنبل و ضعیف است.مطالبه گری دانشجویان می تواند بسیاری از ریلهای حرکتی را تندتر کند. در روز دانشجو و مراسمات مختلفی که در تراز های مختلف و متناسب با شئون دانشگاه های استان برگزار گردید متاسفانه این بخش از رسالت کار دانشجوئی بسیار مغفول بود.
متاسفانه آفت تقلید کورکورانه جنبش های دانشجویی از مراکز قدرت سیاسی بیرون از دانشگاه ریشه کن نشده و در هر دو طیف عمده دانشگاهی مشاهده می گردد.
مطالبه گری فارغ از تبعیت های سیاسی می تواند زمینه ساز فعال شدن بخش های اجرائی کشور و یا بخش های تصمیم ساز و حتی تصمیم گیر نیز بشود.
نکته دوم که امسال نیز وقعی به آن نهاده نشد عدم حضور مسئولین ارشد استان در مراکز دانشگاهی بود.
مسئولین ارشدی که اتفاقا خود را به مقام معظم رهبری نزدیک تر می ببینند شایسته است که تابوی عدم حضور خود دردانشگاه برای پاسخگوئی را سریع تر بشکنند.
دانشگاه ها به لحاظ وضعیت امر مهم اعتماد عمومی که جزو شاخصه های سرمایه اجتماعی است در سرایط بسیار بدی قرار دارند. این حضور مسئولانه می تواند بخشی از این فضای مردد را ترمیم کند.
دانشگاه مرکز غلیان فکر و احساس ملت است. نباید از اینکه شاید چند سئوال چالشی در برابر ما طرح گردد محیط دانشگاه راجزو خطوط قرمز حضور خود بدانیم. هرچند معاون سیاسی استاندار در یک مراسم حضور یافت اما به نظر میرسد ضعف مطالبه گری مانع از آن شد تا چهره های مهم استان مانند استاندار و رییس سازمان صداوسیمای استان نیز در دانشگاه ها حاضر شده و به پرسش دنشجویان که به نوعی چشم بیدار و به تعبیر شهید بهشتی موذن جامعه محسوب می گردند پاسخ دهند.
باشد که سالهای بعد این رویه مهم دردانشگاه ها باب شود.