روز گذشته موسس و مدیرعامل موسسه دیده بان عدالت ، یعنی احمد توکلی در نامه سرگشاده ای به اسحاق جهانگیری معاون اول رییس جمهور تخلفات عدیده وزیر صنعت، معدن و تجارت را بر شمرده و از وی خواسته است تا این وزیر متخلف را بر کنار نماید.
هرچند پرداختن به محتویات ونیز دلیل طرح چنین نامه ای از سوی این موسسه شفاف سازی اقتصادی مجالی مفصل می طلبد اما نفس نگارش چنین نامه ای حاوی چند پیام مهم است.
1-نخستین پیام نگارش چنین نامه هایی این است که نگارندگان نسبت به وضعیت سلامت اقتصادی خود بیش از اندازه واقف و مطمئن هستند. متاسفانه این بلای خانمان سوزی برای فسادستیزی شده است که این کار اغلب توسط افرادی که در گذشته های خود حرف و حدیث هایی داشته اند مطرح می گرد. این افراد نه برای عدالت طلبی بلکه برای رفع اتهام و یا فریب افکار عمومی موضوعی بنام عدالت خواهی را در دستور کار خود قرار می دهند. خوشبختانه این موضوع در مورد آقای توکلی و یار ایشان دکتر نادران به هیچ وجه مصداق ندارد.
2-وضعیت آشفته نهادهای نظارتی مانند مجلس و .. در این وضع بسیار مورد توجه و تعجب است. چگونه است که این همه تخلفات نامبرده علنی شده و قطعا اغلب نمایندگان مجلس نیز بر این موارد واقف هستند اما چرا برای انجام وظایف نهادی و بدیهی خود اقدامی نمی نمایند؟
چرا نهادهای نظارتی با اینگونه تخلفات از منطر دفاع از حیثیت نظام ورود نمی کنند تا دامن نظام از انواع اتهامات اقتصادی و سیاسی پیراسته شود؟
3-اقدام بسیار شایسته ای که آقای توکلی بعد از خروج از ردای نمایندگی مجلس شورای اسلامی نمودند می تواند نوعی الگوسازی برای سایر نمایندگان مجلس باشد.
متاسفانه این فرهنگ در میان نمایندگان باب شده است که گوئی بعد از نمایندگی ، فقط می توانند در ترازهای عالی مدیریتی دولت و یا حاکمیت ایفای نقش کنند. در حالیکه نمایندگان مجلس در دوران نمایندگی خود به نوعی از گنجینه های اسرار نظام آگاه می گردند و اطلاعات ذیقیمتی از پیچ و خم های اداری نظام را می شناسند و بهتر است که این گونه اطلاعات ارزشمندشان را در قالب ان جی او هایی به عموم مردم جامعه تزریق نمایند و موجبات آگاه سازی اقشار مختلف مردم را فراهم سازند.