همین ماه قبل بود که در تبریز جشنواره تئاتر فجر استانی با عنوان جشنواره ای بین المللی برگزار گردید .تیم اجرایی این جشنواره دو تن بودند .صدیق جمالی و‌ بابک نهرین .
کد خبر: ۴۰۰۰۶۷
تاریخ انتشار: ۰۹ فروردين ۱۳۹۶ - ۱۳:۳۱ 29 March 2017
همین ماه قبل بود که در تبریز جشنواره تئاتر فجر استانی با عنوان جشنواره ای بین المللی برگزار گردید .تیم اجرایی این جشنواره دو تن بودند .صدیق جمالی و‌ بابک نهرین .
صدیق جمالی از کارگردانانی است که آثار وی در دوران طاغوت نیازی به معرفی ندارد .او همچنان در عرصه هنر تبریز فعال است. نهرین هم بازیگری است که شهرت خود را مدیون تیم موفق صمدممد است .
او در سال ۹۴ ورود به عرصه سیاسی را شروع کرد . با زهرا ساعی.
 
او از طریق ناصر  زمانی وارد ستاد ساعی شد و در برخی از تجمعات انتخاباتی به شوخی میگفت من و خانم ساعی فامیل هستیم. اما این شروع بلندپروازی های دو ضلع از سه ضلع تیم موفق صمد ممد بود.بعد از این ورود سیاسی بود که رنجی پور از آن دو جدا شد.
آندو برای ارتقای وضعیت شان از بستر ارشاد استان بهره بردندو با دعوت از یک گروه ضعیف باکویی برای اجرا به تبریز تلاش نمودند جای پای سیاسی خود را محکم تر نمایند.
محتوی این اجرای باکویی ،این چنین بود که فردی با صرف مبلغی پول موفق می شود زن شوهردار را به چنگ آورد.این اجرا موجب اعتراضات زیادی از سوی متدینین شد.
اما این رفت، برگشت هم داشت و‌آنها می دانستند که ثمره چنین دعوتی امکان اجرای تیاتر در باکو خواهدبود.
آنها بسیار زود به آرزوی خود رسیدند.دیروز در باکو شاهد اجرای تئاتر به کارگردانی صدیق جمالی و هنرنمایی بابک نهرین بودیم.
صدیق جمالی که برای این موفقیت در پوست خود نمیگنجید در پایان اجرا ، بازیگران گروه، چنان غرق هوس شده بودند  که زن ومرد دست هم را گرفته و به شادی می پردازند.
این در حالی است که نه تنها شئونات دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران بلکه چارچوب های رسمی ارشاد نیز  اقتضا می کند که چنین تصاویری از افرادی که با بلیط این نظام ، به خارج ، اعزام می گردند، مشاهده نگردد.
هرچند شاهدان عینی مطالب دیگری هم از آن تئاتر نقل می کنند اما موضوع این مقاله رفتارهای آن دو‌نیست که البته اصالتا چندان ارزشی هم برای پرداخت ندارد.
اما طنز تلخ داستان جای دیگری است. سیامک افسایی از دوستان صدیق جمالی با انتشار فیلمی ورود علیرضا رنجی پور به عالم سیاست را تحقیر می نماید.
 
آنچه قابل تامل است این که ورود مردانه و شجاعانه  به چنین عرصه هایی نه تنها بد نیست بلکه بسیار پسندیده نیز هست .‌چرا که نخبه ای تصمیم میگیرد میزان مقبولیت و اعتماد عمومی  به خود را در مدار یک فرایند دمکراتیک محک بزند.
 
اما در آن سوی داستان عده ای هم در ستادهای انتخاباتی دریوزگی سیاست می کنند تا بلکه در قبل آن به نان و نوایی برسند.
این جماعت خیال می کنند اگر عکس فلان زنیکه فرانسوی را در اینستاگرام خود گذارند نشان از هویت شان است اما اگر هنرمندی عکس یک شهید را پروفایل خود کند دریوزه است. آنها البته هویت خود را اینگونه باخته اند که حاضرند رهبر یک کشور لاییک را پدر خود بنامند اما از بردن نام رهبر کشور خود احساس شرم می کنند.
 
البته افکار منافقانه این جماعت از آنجا معلوم است که برای مبلغ ۵میلیون پول حاضرند هویت که سهل است، شرافت کاری خود را نیز چوب حراج بزنند اما حاضر نمی شوند در کشوری که امنیت خود و‌ در واقع همه چیز را مدیون نظام حکومتی آن هستند عکس رییس کشور را فقط یک روز بابت ادای دین اژ قبل این همه نعمت ،در صفحه مجازی خود به نمایش گذارند.
رنجی پور صداقت را انتخاب کرده و مسیرش را بر مبنای  احترام به دمکراسی و‌خواست مردم قرار داده اما #شرمساری  از آن آنانی خواهد بود که نفاق می ورزند.
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار