سال پیش بود که حضور روحانی در میان صنعتگران یکی از کارخانجات مهم کشور در روز کارگر خبر ساز شد. البته خبر مربوط به تحول مهم در زندگی کارگران و یا حمایت ویژه دولت از تولید داخلی نبود چه اینکه دولت مستقر اثبات نموده است همه نگاهش برای حل مسائل ، روی میز کار وجود دارد و تا از مرحله مدادی به مرحله میدانی فاصله های نجومی برای عملیاتی شدن دارد.
خبر تلخ آن روز این بود که روحانی برای دیدار با کارگران زحمت کش آن کارخانه ، افتخار نداد تا با آنها دست بدهد و وی از داخل خودروی شاسی بلند خود از موضعی بالا به کارگران نگاه می کرد و دست تکان می داد.
عرف دیدار از چنین مراکزی البته ایجاب می کند مهمان محترم با کارگران مصافحه ای داشته باشد.
آن خاطره تلخ را بگذارید در کنار آن داستان ورود با ماشین به حرم حضرت معصومه (ع) و طی مسافتی از داخل یکی از صحن های حرم با خودرو.
این خاطره ها در بادی امر نمی توانست چیزی را اثبات کند اما حضور دیروز روحانی در معدن یورت زمستان همه داشته های ذهنی مان را متاسفانه در آزمونی سخت قرار داد و نتیجه ای جز این حاصل نشد که در نگاه شخص آقای روحانی طبقات مستضعف صرفا ابزاری بیش محسوب نمی شود.
در نگاه نخست قبل از اینکه به این پرداخته شود که چرا روحانی در ایام انتخابات ریاست جمهوی ، به محض شنیدن حادثه تلخ به آن شهرستان سفر می کند تا به مردم این پیام را صادر کند که من همواره در کنار محرومان و رنج دیدگاه هستم. غافل از اینکه تا کنون بعد از حوادثی مانند سیل آذربایجان و یا گر و غبار خوزستان یا ابدا راضی به حضور در صحنه نشده است یا بعد از گذشت چند ماه و با آرامتر شدن اوضاع صرفا از مناطق محدودی بازدیدی به عمل آورده راهیی تهران شده است.
نکته دوم قابل بحث در دیدار وی از معدن تداوم همان نگاه از بالا به پایین است. مگر جنابعالی در جواب درخواست معاون سیاسی دفتر تان نگفتید میروم تا مردم به عالی ترین مسئول اجرای خود اعتراض نمایند؟
چگونه است که حتی افتخار ندادید از ماشین پیاده شوید و به یک دقیق عرض تسلیت بسنده نمودید؟
براستی چرا رییس جمهور کشورمان اینقدر از پیامهای انقلاب اسلامی فاصله گرفته است؟ آیا این همان دلیلی است که امروز هیئت دولت را تبدیل به باشگاه ثروتمندان و ذخایر سر سفره انقلاب نموده است ؟ آیا به همین دلیل است که وزیر آموزش و پرورش بع دزا وزارت هم دست از واردات و تجارت های سودآور که به گفته رهبری حرام شرعی است دست بر نمی دارد؟
اینها را نباید فقط با عینک افسوس و ای کاش نگریست ، امروز فرصتی خلق شده است تا با آگاهی تاریخی ملت، داغی که دولت یازدهم بر دل ملت گذاشته است را پایخ دهیم.