هر کدام از جریانات سیاسی با عینک مخصوص خود مناظرات را تعقیب نموده و بر اساس پیش فرضهای رسمی و بعضا ناخود آگاه خود نتیجه مناظرات را اغلب تفسیر می نمایند.
اما نگارنده مایل است از زاویه ای دیگر به موضوع مناظره ها نگاهی بیندازد.
از نگاه هواداران انقلاب اسلامی در بیرون از مرزهای جمهوری اسلامی ، تصویری که از مناظرات دیروز برایشان ترسیم شد بازتاب و ترجمان بسیاری از سیاه نمایی هایی بود که در طول 38سال گذشته علیه این نظام استفاده شده است.
ضعف های میدانی دولت در اجرای برنامه های موعود خود در چهار سال گذشته به خوبی آشکار بود. دولت بصورت آشکارا توسط اصلاح طلبان و اعتدالیون مدیریت می گردد و این کارنامه 4 ساله قطعا مرهون عملکرد آنهاست.
آنها در مدیریت خود اثبات نمودند که بسیاری از مفاهیم سیاسی خود را برای شب انتخابات علم می کنند و در طول زمامداری خود کمتر به ان اعتنایی دارند. آنها مدلهای کلاسیک توسعه را میپذیرند که بعضا در تباین با نفس ارزشهای انقلاب و نظام است.
اما نقطه بسیار مهم این مناظرات تمرکز رقبا بر تخریب همدیگر بود بطوریکه هر بیینده بی طرفی می توانست اینگونه استنباط نماید که هر 4 کانددای مطرح این مناظرات همگی درپرونده های سوابق عملکردی خود نقاط تاریکی دارند که آنها را از تراز انقلاب و انقلابی گری بدور می اندازد.
هر چند نگارنده تمایلات مشخص اصلاح طلبی و یا اصولگرایی نداشته و در هیچکدام از دسته بندی های سیاسی جایی ندارد اما به نظر می رسد هر دو جریان سیاسی کشور به هزاران دلیل ممکن از رویش سیاسی بی بهره اند. هیچ کدام از آنها نتوانستند در این سه دور مناظره برنامه جامع خود را برای مدیریت کشور ارائه نمایند و از این روی به نظر می رسد تنها تصویری که از این مناظرات به دوستداران انقلاب اسلامی در مخارج مرزهای سرزمینی ایران مخبره شد اوضاع تاسف بار اداره دولت است.
امید است مسئولین ارشد نظام برای اصلاح روشهای تصمیم سازی کلان نظام بخصوص انتخابات که عرصه واقعی برخورد اندیشه ها و رویکرد هاست قدمهای موثری برداند تا شاهد این نوع رقابت های مخرب در کشور نباشیم.
محسن رضازاده