اوایل اردیبهشت ماه امسال بود که حماس سند راهبردی جدید خود را رونمایی کرد. سندی که در آن دیگر سخنی از محو اسرائیل به میان نیامده بود. تفکیک یهود از صهیونیزم جز مهمترین بندهای تغییر یافته سند راهبردی جدید بود در حالیکه در ماده 28 سند 1988 عنوان شده بود اسرائیل، یهودیت و یهودیان برای اسلام و مسلمانان چالش ایجاد می‌کنند.
این چرخش در بسیاری از مجامع سیاسی حتی از چرخش سرزمینی حماس نیز مهمتر ارزیابی شده است.
البته تغییرات به این محورها محدود نشده بود و شامل مواردی چون پذیرش راه حل تشکیل دو دولت مستقل در کنار هم نیز میشد.
قابل پیش بینی بود که اتفاقات مهمی متعاقب این کار صورت خواهد پذیرفت چراکه رهبری جدید حماس با اندیشه های متفاوتی پای به میدان نهاده بود.
از سوی دیگر اما به موازات این تغییرات، حماس نزدیکی معناداری به ایران را نیز در دستورکار خود قرار داد. همان حماسی که برای تامین نیروهای مزدور به منظور مشارکت در جنگ عربستان علیه یمن نیز اعلام آمادگی کرده بود یا در مورد سوریه رسما با مخالفان اسد وارد همکاری شده بود.
این تغییرات وپشت پرده آنها دیروز و با خبری شدن نظر حماس در مورد برچیدن تشکیلات
اداری نوار غزه معنا و مفهوم دیگری به خود گرفته است.
حماس که از انتخابات سال دوهزارو شش توانست دولت قانونی نوار غزه را تاسیس نماید ومتعاقب آن جنگ های دو هزار و هشت، دوازده و چهارده را تحمل نمود، ظاهرا زیر بار فشار محاصره اقصتادی مجبور شده است در سیاست داخلی خود به موضوعی بنام ادغام در فتح به صورت جدی متمایل گردد.
هرچند مسائل زیادی در این خصوص می تواند چالش بر انگیز باشد اما تمایل حماس برای همکاری نزدیک با فتح میتواند افق های جدیدی برای این سازمان اخوانیستی فلسطین بگشاید.
عدم اهتمام ترامپ به فلسطین که به معنای رها کردن این موضوع و درگیری کشورهای اسلامی که به معنای عملی بی اهمیتی این موضوع برای آنهاست شاید همگی دست در دست هم داده اند تا حماس را به سویی متفاوت بکشانند.