وقتی از منظر جامعه شناسی به سنت ها می نگریم ، می توانیم آنها را و جوه مشترک فهم از زندگی و شاید هم نحوه استمرار زندگی ها بدانیم. یعنی اینکه در وهله نخست این سنت ها هستند که به ما می آموزند چگونه باید زندگی کنیم. سنت ها البته به نوعی هم بی زبان هستند و هم بع نوعی گویا . بسته به نگاه ما انسان هاست که این سنتها ، تفسیر خواهند گردید.
سنت عزاداری برای اباعبدالله الحسین علیه السلام هم از این قواعد مستثنی نیست . این سنت ها در حال انتقال مفاهیم ارزشمندی چون ، آزادگی ، ظلم ستیزی و .. هستند اما شاه بیت همه این ارزشهایی که عاشورا و عزاداری امام حسین(ع) می خواهد به ما بیاموزد ، زندگی دینی است .
امام حسین علیه السلام البته هدف قیام خود را با مبارزه با بدعتها نامیده بودند . هدف بزرگی که جز اهدای خون آن حضرت قابل نیل و رسیدن نبود.
حال سنت عاشورا که در دل سنت عزاداری برای آن حضرت و یارانش به ما رسیده است را اگر منصفانه بخواهیم تفسیر کنیم چیزی جز زندگی دینی و استمرار راه و منش اباعبدالله الحسین علیه السلام نباید از آن بیرون بیاید.
تصاویری که از حضور یکی از بانوان مسئول شهرستان شبستر توسط کانال خود ایشان ، منتشر گردید ، به نظر می رسد محل مناسبی برای بحث بر سر تفسیر این سنت است.آیا سبک زندگی دینی مان به ما اجازه می دهد ، در معرکه عزاداری خیابانی مردانه یک زن آن هم در میان مردان حضور داشته باشد وحتی عزاداری او مکشوف باشد؟!
آیا این رفتارها نمی تواند منشا و مبنایی باشد برای ترویج اختلاط زن و مرد آنهم در سنتی ترین محفل دینی باشد ؟ اگر این اختلاط در این سطح واین بستر ممکن ومیسور بود دیگر می توان به اختلاط های آنچنانی که در جامعه در حال افزایش است واکنشی نشان داد؟
این سئوال ها را باید آن مسئول محترمه از خود بپرسد و پاسخ های خود را با ذات سنت عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) بسنجد.
در پایان بایستی خاطرنشان ساخت ، سنت ها برای آموختن نسل های آتی ، استمرار دارند اگر آن فلسفه آموزشی شان از بین برود دیگر سنت نیستند ، موج های بی خاصیتی هستند که هر آن احتمال خاموشی آنها می رود.