کد خبر: ۵۲۸۴۹۱
تاریخ انتشار: ۰۲ آذر ۱۳۹۶ - ۱۱:۳۳ 23 November 2017
شاید  صحیح نباشد ، پای دسته بندی های سیاسی را به مسایل اقتصادی استان باز کنیم . البته ثابت شده است که سیاسیون بخصوص از نوع تبریزی آن ، مجالی برای نمایش  تشخص های غیر سیاسی شان ندارند.
 
بیشتر آنها بیشتر با حب و بغض ها نسبت به افراد شناخته میشوند تا با تفکرات منحصر به فرد سیاسی شان.

به هر حال نمایندگان و استانداری در یک مورد به اجماع رسیده اند . واگذاری ماشین سازی به دولت . همان چرخه ی معیوب که امروز چوب همان را همین ماشین سازی میخورد.
 
ماشین سازی متاسفانه تبدیل به یک نماد ناکارآمدی شده است. هر چند همه دنیا ، حتی آنهایی که هنوز شعار کمونیسم سر میدهند، بدنبال خصوصی سازی کارخانجات تولیدی هستند اما ظاهرا این داستان در کشور پرغصه تر از آن است که بتوانیم حتی فکرش را هم بکنیم.
 
واگذاری ماشین سازی از ۱۲ سال گذشته رقم میخورد اما خود اعلام واگذاری ، احتمالا یکی از دلایل عقب ماندگی های این کارخانه باشد .البته کارشناسان دلیل عمده این عقب ماندگیها را عدم برخورداری از تکنولوژی های بالا و بازار های سنتی و ضعیف محصولات و همچنین دور ماندن از. تجا ت های  جهانی می دانند اما از هرچه بگذریم بازهم نقش سیاسیون و مدیران دولتی غیرقابل چشم پوشی است.
آخرین شاهکار نمایندگان تبریز ، اصرار بر واگذاری این سرمایه ملی به شستاست. شستایی که خود هم اکنون با ۱۰ و به تعبیری با ۳۰هزار میلیارد تومان بدهی دست به گریبان است.
 
شستا مالک بیش از ۱۵۷ کارخانه ریز و درشت این کشور است که عملا بیش از ۱۲۰ کارخانه ورشکسته و زیان ده هستند .
حال با این تفاسیر یک دست مریزاد اساسی باید به نمایندگان تبریز گفت.

روایت صادق زاده  از اصرار نمایندگان و مسولان برای واگذاری به شستا
"آقای دکتر پزشکیان نایب رییس مجلس شورای اسلامی و نماینده مردم تبریز ، آذرشهر و اسکو چند روز قبل در بستر بیماری و حین عیادت آقای دکتر ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و هیئت همراه از وی باردیگر درخواست ۶ نماینده مردم تبریز در مجلس از آقای دکتر روحانی در زمینه واگذاری ماشین سازی به شستا و دستور صریح رییس جمهوری را در این زمینه به آقای دکتر ربیعی طرح کرد.
اقای دکتر پرشکیان در آن جلسه مطرح کرد که واگذاری شستا بابت دیون دولت به تأمین اجتماعی از طریق تهاتر در برنامه ششم توسعه قید شده است و ماشین سازی تبریز بهترین راهبرد را در این زمینه می تواند داشته باشد.
 
دقت کنید دولت با یک حساب سرانگشتی ۱۱۰هزار میلیارد تومان به تامین اجتماعی بدهکار است و اغلب دیون خود را با واگذاری های مالکانه کارخانجات پرداخت میکند. کارخانجاتی که دیگر از سود آوری آنها نا امید و از زیان دهی آنها مطمئن است.
 
همین اسم گذاری ها مبنای بسیاری از بدبختی های آتی این واحدهای تولیدی میشود.


صادق زاده هرچند  بیان  میکند که از ۲۵ مورد واگذاری به بخش خصوصی در سال های قبل ۲۱ مورد در این استان موفق نبوده است. اما توضیح نمیدهد آیا واگذاری ها بصورت استاندارد انجام شده و از مسیر صحیح خود اجرا شده است یا همه آنها داستانی چون ماشین سازی را برای خصوصی شدن تجربه کرده اند؟"
 
روایت شریعت زاده، خریدار ماشین سازی
"درآستانه انتخابات ریاست جمهوری در جمعی که در واقع یک محفل انتخاباتی بود، آقای «پوری حسینی» معاون وزیر اقتصاد و رئیس سازمان خصوصی سازی که ریاست ستاد انتخاباتی رئیس جمهور در آذربایجان شرقی را بر عهده داشت، دیدم. در آن جلسه مطرح شد که ماشین سازی چهار متقاضی خرید دارد که سه متقاضی، مشتری پروپاقرص ماشین سازی هستند.
 
 
 در صف مخالفان، علاوه بر نمایندگان مجلس برخی از اعضای شورای اسلامی شهر هم حضور دارند اما دلگرمی ما به خاطر حمایت های همه جانبه و جانانه آقای فرماندار، تشکیلات اطلاعاتی و رئیس سازمان صنعت، تجارت و معدن استان بود. آقای دکتر شهرتی فر و آقای مهندس نجاتی سنگ تمام گذاشتند و تیم اطلاعاتی هم شبانه روزی پشت ما ایستادند. آن ها به تعهد ما ایمان داشتند که می خواستیم ماشین سازی را احیاء کنیم.
چند روز گذشت و در کمال ناباوری دیدم که عده ای علیه من قد علم کرده اند و تاسف بارتر این بود که همان نمایندگانی که به من زنگ زده و تبریک گفته بودند، نامه ای امضاء کرده و از دولت خواستند به خاطر فقدان اهلیت مالک جدید، این واگذاری لغو و کارخانه به شستا داده شود. مضحک ترین قضیه اینجا بود که در عرض چند روز مالکان جدیدی برای ماشین سازی رونمایی شدند. اسامی مانند شهرام دبیری، صادق نجفی و محمدرضا زنوزی مطلق از جمله این افراد بود."

شاید با این دو روایت  بتوان این نتیجه را گرفت که یکی از دلایل ممانعت از خصوصی سازی ماشین سازی لابی های سیاسی باشد.
 
سیاسیونی از چپ و راست .آن هم از نوع تبریزی شان .
غلامرضا منصوری
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :