شهید آوینی
«… ما وارث انبیاء هستیم و آیات اللهی آفرینش انسان در وجود ماست که معنا می یابد. ما از مرگ نمی ترسیم که مرگ ما شهادت است. و شهادت حیات عند رب…عقل های محجوب و آینه های غیر اندود فطرت بشر غربی، چگونه خواهد توانست که معنای حیات عند ربرا در یابد. حیات عند رب،نقطه ی پایان معراج بشریت است،که به آن جز با شهادت دست نمیتوان یافت. ماییم که بار تاریخ را بر دوش گرفته ایم،تا جهان را به سرنوشت معطوف خویش برسانیم…خون سرخ ما فلقی است که پیش از طلوع خورشید عدالت بر آسمان تقدیر نشسته است… ما در رکاب امام حسین،علیه سلام،جنگیده ایم… ما بی وفایی کوفیان را جبران کرده ایم…»
وقتی عطر شهادت فرزندان غیور ایران زمین این بار نه از خاکهای تفتیده جنوب بلکه از خرابه‌های شام و صحرای حلب به مشام میرسد یاد غریبی عمه سادات می افتیم.
تاریخ باید بداند دفاع از حرم عمه سادات حضرت زینب(س) دلیل نمی‌خواهد، راهنمایش دل است و بهانه‌اش هم دل و بیعت حسینیان زمان بیعتی است به‌رنگ خون که جلوه‌ای از این عهد و پیمان را پیکر مطهر شهدای مدافع حرم به تصویر کشیده‌اند.
این مقدمه باشد برای خواندن روایت دردناک و غربت یاران زینبی(س)
روایت تکان دهنده از ظلم بہ فرزند و همسر شهید مدافع حرم
حسن شمشادی خبرنگار واحد مرکزی خبر در صفحہ اینستاگرام خود نوشت:
نامش هامان است، دو ساله است، شش ماه بعد از شهادت بابا جانش منوچهر سعیدی، به دنیا آمده . بابایش مدافع حرمی است اهل قروه که خرداد ۹۴ در الرمادی عراق بہ شهادت رسید و پیکر سوخته اش به میهن بازگشت.
.
در حاشیه مراسمی که صبح امروز در این شهر میهمان و سخنران بودم، با او آشنا شدم . دقایقی با مادر محترمش هم کلام شدم تا عرض ادبی کنم. همسر شهید از وضعیت روحی پسر بزرگش رادمهر گفت ؛ و گفت : رادمهر کلاس دوم است و جثه ای نحیف دارد. یکی از همکلاسی هایش کہه هیکلی بزرگ تر از او دارد مدام اذیتش می کند...
تا اینجای قضیه همہ چیز عادی است و برای همہ بچه ها بوده و هست و خواهد بود، اما چیز دیگری گفت که قلبم به درد آمد.
همسر شهید گفت: آن دانش آموز، پدرش قاضی است و هر بار که پسرم را اذیت می کند می گوید: بابام قاضیه و اگه چیزی به کسی بگی پدرتو در میاره! بچه ام هربار خونه میاد؛ بغض داره و بهونه باباشو می گیره و می گه ببرم سر خاک بابام ؛ میگه من بابا ندارم که ازم حمایت کنہ...
همسر شهید گفت چند بار این مساله تکرار شد، به مسئولان مدرسه گفتم گفتند ما کاری نمی تونیم بکنیم؛ واسه همین خودم رفتم دم درِ خونه قاضی و ازشون خواهش کردم کہ به پسرشون بگه که درست حرف بزنه و مراقب رفتارش باشه اما فردای اون روز از دادگستری قروه منو احضار کردند و گفتند به چه حقی رفتی درِ خونه جناب قاضی ! کی به تو اجازه داده که بری درِ خونه ایشون رو بزنی و ..
همسرِ شهید می گفت و من بیشتر خجالت می کشیدم و سرم پایین تر می افتاد...
خطاب نوشت : جناب قاضی محترم !
پدر این بچه و امثال اون خون دادند تا شما راحت و بی دردسر و در امنیت قاضی بشین و قضاوت بفرمایید! کاش بدانید و قدردان باشید...
این روایت جایی دردناکتر میشود که رهبر معظم انقلاب در هرماه دیداری با خانواده های شهدای مدافع حرم دارند و با فرزندان این شهیدان که اغلب خردسال هستند مانند پدری بسیار مهربان رفتار میکنند ولی کارگزار نظام این چنینن برخورد میکند......!!
و چقدر با مقتدای خویش فاصله داریم.
همسران شهدای مدافع حرم بیانیه ای صادر کردند.
هو الحق
روزگاریست که
زشت جای زیبا
بد جای خوب
شر به جای خیر در زندگی هایمان موج میزند، ولیکن دریغ از شرافت انسانی.
شهید نه برای منافع شخصی بلکه برای مصلحت اسلام و مسلمین از عزیزانش دل کنده و پا در میدان نبرد می گذارد البته بدون هیچ چشم داشتی.
خانواده شهدا علی الخصوص شهدای مدافع حرم که در عصر حاضر با وجود ناملایمتی ها و ناحقی ها از عزیزشان در راه دفاع از حرم دست شسته اند، در قبال عزیزش از هیچ کسی طلبکار نیست و تا کنون ظلم های زیادی را متحمل شده اند.
در این میان همسران شهدا و بالاتر از آن فرزندان شهدا مظلوم واقع شده اند.
مظلومیت نه از بعد عجز و ناتوانی،چون جانشین شهید طبق استناد به حدیث قدسی حضرت حق تعال هستند و این مظلومیت را به تاسی از یادگاران ابا عبدالله الحسین در کربلا از عمق جان می پذیریم ولی به فرموده مولایمان علی (ع)حق را مسحق ستادن میدانیم و بس.
ما جمعی از همسران شهدا خواهان اعاده حیثیت از فرزند و همسر شهیدی هستیم که نه از یک هم وطن معمولی بلکه از یک شخصیتی که به ظاهر الگو ساز جامعه ایست که باید در هر برهه ای جانب حق را بگیرد حتی اگر ناحق کننده عزیزش باشد.
آقای به اصطلاح قاضی!!!
حواستان باشد از هوای مملکتی استنشاق می‌کنید که پاکی و امنیتش را مدیون خون پدر همین دلبند شهید و امثال آن هستید.
اهانت بی شرمانه یک هم وطن به عنوان قاضی مملکت اسلامی خیلی درد اورتر از زمانیست که مسبب اهانت فردی کاملا بی اطلاع از حق و حقوق و دین و مظلوم باشد.
فرزند شهید نیازی به محبت های غیر واقعی که چیزی جز ترحم نیست، ندارد،ولی به ولله شرم آور است با منصب قضاوت به جای اینکه فرزند کم سن و سال خود را که از سر نادانی داشته هایش را به رخ فرزند شهید می‌کشد، همسر شهید را احضار کنی و سعی در تحقیرشان داشته باشی.
مصداق این عمل آیه شریفه
...وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.(آیه ۳ سوره آل عمران)است.
احقاق حق سنت نبویست به امید روزی که دیگر شاهد چنین ناملایمتی هایی از جانب افراد به اصطلاح مسئول در جامعه نباشیم.
و مِن اَلله توفیقا.