ساغلام آمد تا مشکلات فنی و تاکتیکی تیم محبوب غرب کشور را از بین ببرد. او کارنامه جالبی داشت و حضورش، دل هواداران تراکتورسازی را گرم کرد اما دستپخت سائلام نیز چندان خوشمزه و خوشنمک نبود. او البته در شروع کار، تراکتورسازی را از منطقه سقوط دور کرد ولی آن مربی نجاتبخش برای سرخهای تبریزی نبود. کسی مثل وینفرد شفر که استقلال را زیر و رو کند یا مثل برانکو که از خرابههای پرسپولیس، یک تیم در حد قهرمان ایران بسازد.
تراکتورسازی در بازی مقابل الجزیره عملکرد قابل توجهی داشت ولی به برد نرسید. آنها در نیمه نخست دو موقعیت گلزنی و در نیمه دوم 4 فرصت عالی برای رسیدن به گل را از دست دادند تا از 3 امتیاز دور بمانند. بعد از شکست برابر الاهلی عربستان و الغرافه، حالا تساوی بدون گل مقابل الجزیره امارات، مشکلات تراکتورسازی برای صعود را چند برابر کرد و امکان صعود راحت را از این تیم گرفت. جالب اینکه در سه بازی بینالمللی تراکتور در آسیا، مثلث مشکلات تیم نیز نمایان شد.
میتوان اینطور تفسیر کرد که تراکتورسازی در وهله اول مشکل تاکتیکی دارد که باید داخل رختکن و روی نیمکت، توسط سائلام حل شود. در وهله دوم، آنها با وجود ایجاد موقعیتهای زیاد، توانایی گلزنی مقابل حریفانشان را ندارند که نشان میدهد یک مهاجم – قاتل نیاز واقعی تراکتورسازی باشد. اتفاق تلخی است که یک تیم ایران 270 دقیقه مقابل تیمهایی از عربستان، قطر و امارات نتواند به گل برسد. سومین ضلع مشکلات نیز، عدم هماهنگی بازیکنان است. این اتفاق به خصوص در خط حمله، هواداران را واقعاً آزار میدهد تا حدی که به نظر میرسد همه حملات به صورت انفرادی است و بازیکنان تراکتور، یا کار تیمی مؤثری برای رسیدن به گل ندارند و یا بلد نیستند از تاکتیکهای گروهی برای رسیدن به گل استفاده کنند.ش