روز دوشنبه اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، در مراسم روز ملی صادرات گفت:« همواره بايد برابر ملت ايران به ‌ويژه طبقات ضعيف سر تعظيم فرود آوريم كه اين روزها را با صبر و تحمل، سختي‌ها را پشت سر گذاشتند و حاضر نشدند كمترين حركتي كه نشان دهد، كشور و نظام در معرض خطر قرار دارد از خود بروز دهند؛ آنها با سيلي صورت خود را سرخ نگه داشتند و كمر خم نكردند.»

درباره سخنان جهانگیری و شرایط فعلی دولت به لحاظ نحوه سیاست گذاری برای بهبود همان اقشار ضعیف و اقناع اجتماعی اشاره به نکات زیر حائز اهمیت است:

* به نظر می رسد اظهارات معاون اول رئیس جمهور نوعی دلجویی نسبت به مردم محروم و مستضعف جامعه در پی اعتراضات بنزینی اخیر است.  کیست که نداند مردم حاشیه و ضعیف در طول سال های اخیر، بیشتر فشارهای اقتصادی را تحمل کرده اند و در شرایط بسیار نامناسبی قرار دارند. اتفاقاً باید گفت بسیاری از حاشیه نشینان در مواجهه نابرابر با شرایط و سیاست های دولتی که میراث دار نگاه کارگزاران سازندگی در حکمرانی است کمر خم کرده اند و این وضعیت به گونه ای شده که ادامه سیاست های نامناسب و اشتباه می تواند موجبات ضربات جدی تر به آنها را فراهم نماید.

* وقتی تورم حتی مطابق آمارهای رسمی ۴۰ درصد است انتظار می رود دولت گام های عینی و واقعی جهت کاستن از فشار بر طبقات متوسط و علی الخصوص محرومان جامعه بردارد. اما در سال های اخیر دولت تلاشی جهت بازتویع ثروت در جامعه به‌دور از تنش های طبقاتی انجام نداده است. دولت در موارد بسیاری به توصیه های کارشناسان وقعی ننهاده و در نهایت تصمیمی اتخاذ کرده که به ضرر تعداد بسیار بیشتری از مردم تمام شده است. در واقع سهل انگاری دولت (اگر نخواهیم نگاه بدبینانه ای داشته باشیم) در وضع و اجرای سیاست هایی که تنها به نفع اقشار ثروتمند و مرفه جامعه تمام می شود موجب ایجاد چالش و بحران شده است.

* اگر معاون اول، واقعاً به این گفته خود اعتقاد دارد، ضرورت دارد گفتمان حاکم بر سیاست گذاری های دولت حداقل اندکی به سمت مردم فقیر و مستضعف تغییر جهت دهد. از این نظر حتی می توان گفت وضعیت فعلی یک بزنگاه برای نه تنها دولت بلکه کل سیستم است. این چرخش همان اتفاقی است که در دوران سازندگی نیز رخ داد و بعد از شورش های اسلامشهر، چهاردانگه و ... جهت سیاست های دولت سازندگی از توسعه بدون ضابطه و به ضرر طبقات ضعیف جامعه اندکی تغییر پیدا کرد. البته این اتفاق باید در سال ۱۳۹۶ رخ می داد اما هنوز فرصت برای کمک به قشر ضعیف و مستضعف جامعه وجود دارد. 

* متاسفانه دولت «تدبیر و امید» تمایل و اعتقاد یا توانایی تغییر جهت سیاست گذاری های خود را برای عبور از شرایط موجود ندارد و همین موضوع، وظیفه همه را در قبال آن سنگین تر می کند. در درجه اول این رسالت برعهده رسانه ها و جریانات سیاسی است که این مطالبه را داشته باشند. در عرصه سیاسی نیز، وظیفه اصلاح طلبان شاید سنگین تر از دیگر جریانات باشد؛ چرا که در حال حاضر بدلیل ضعف مفرط دولت، نوع سخنان رئیس جمهور و انتخابات پیش رو، اصلاح طلبان خود به عنوان منتقدان اصلی دولت در رسانه های مختلف حضور دارند اما بدون شک این رویکرد نه در کوتاه مدت و نه بلندمدت کمکی به آنها نخواهد نکرد و مورد پذیرش عموم مردم قرار نمی گیرد . اصولگرایان نیز باید به این موضوع فکر کنند که شکست کامل سیاست های دولت به پای سیستم و نظام نوشته خواهد شد. اما پیش از همه این ها، دولت باید قبول کند که از موضع گیری مقطعی و متغیر خود دست بردارد.

بدون شک  اگر دولت تغییر جهت ندهد وظیفه نهادهای نظارتی است که دولت را موظف به انجام وظایفش در قبال طبقه ضعیف و محروم جامعه کند.