کد خبر: ۸۳۳۱۱۶
تاریخ انتشار: ۰۳ فروردين ۱۳۹۹ - ۱۶:۲۸ 22 March 2020

لابد حکایت آن محکوم دادگاه را شنیده اید که قاضی برای مجازاتش مخیرش کرد تا از بین خوردن 50 پیاز یا 100 شلاق ، یکی را انتخاب کند.آن فرد ابتدا با خود فکر کرد ، پیاز خوردن آسان تر و تحمل تلخی اش راحت تر از ضربات شلاق است فلذا گفت من پیاز می خورم . پیازها را آوردند و او مشغول خوردن شد ، اما بیشتر از 10 پیاز نتوانست بخورد چون بسیار تلخ بودند. به ناچار روبه قاضی کرد و گفت من تحمل پیاز خوردن ندارم ، ظاهرا چاره ای ندارم جز اینکه شلاق بخورم تا مجازاتم به پایان برسد .


قاضی قبول کرد ، شلاق زدن شروع شد اما آن فرد که تحمل شلاق نداشت مجددا از قاضی خواست تا مجازات را به پیاز خوردن تغییر دهد و..


این تغییر مجازات چندبار اتفاق افتاد تا اینکه نهایتا آن فرد هم 50 پیاز را خورده بود و هم 100 شلاق را .


حکایت این روزهای مبارزه ما با بیماری کرونا شباهت عجیبی به این حکایت دارد . ابتدا گفتند ما چون کیت نداشتیم نمی دانستیم که کرونا در ایران هست . از اول اسفند ماه فهمیدیم و از فردای آن هم بحث قرنطینه قم با شدت و قدرت مطرح شد اما نگذاشتند (البته هیچ کس نمی داند چه کسی نگذاشت ) بجای قرنطینه قم ، مدارس و دانشگاه ها تعطیل شد ، ورزشگاه ها تفرج گاه ها و بسیاری از مشاغل نیز طعم تعطیلی را چشیدند .تا همین اواخر اسفندماه که دیگر کار از کار گذشته بود ، یک باره گفتند خیابان ها را خلوت خواهیم کرد ، مردم از ترس قرنطینه پابه فرار از شهر خود گذاشتند و خروجی شهرها مملو از جمعیت شد ، بعد آمدن گفتند نه اصلا محدودیتی برای تردد جاده ها وجود ندارد. یکی آمد گفت شبانه روز داریم کار میکنیم تا این بیماری کنترل شود ، دیگری آمد گفت مدل ما همه گیذی گله ای است (یعنی 60 درصد مردم بگیرند تا ویروس بی اثر شود و مردم مصون)


یکی آمد گفت تا 15فروردین بازارها و پاساژها تعطیل است ، آن دیگری آمد گفت این توطئه دشمنان و ضد انقلاب است و علی الظاهر این داستان کماکان ادامه دارد.


خلاصه اینکه نه از روز اول هزینه و درد قرنطینه شهر به شهر را پذیرفتیم نه اینکه می توانیم عواقب شیوع بیماری را به جان بخریم و این گونه میشود که هم بیماری دارد تلفات می گیرد و هم داریم هزینه های اقتصادی اجتماعی زیادی می پردازیم .


اگر قرار بود کاری به کار شیوع بیماری نداشته باشیم ، این همه تعطیل کردن ها چه بود ؟ این همه تحمیل هزینه ها چه بود ؟


اگر بنا بود کنترل کنیم ، خب باید از اول اسفند یک بار مملکت را دو هفته تعطیل میکردیم تا از اول فرودین بیماری در شیب نزولی خود قرار گیرد و ملت خیالش راحت شود .


اما متاسفانه عدم تصمیم گیری واحد در این مورد و انتخاب استراتژی صحیح مقابله با این بیماری هزینه های کشور را مضاعف نموده است .

 

یادداشت؛غلامرضا منصوری

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار