یادداشت؛ غلامرضا منصوری
بحران ها بخصوص از نوع فراگیر و جهانی آن، هرچند موجب تلفات و مضرات جانی و مالی و معنی زیادی میشوند اما یک کارکرد مشخص تلویحی هم دارند که عبارت است از امکان مقایسه و بررسی مقایسه ای نحوه عملکرد دولت ها در مقابله با بحران .
کد خبر: ۸۳۳۶۱۹
تاریخ انتشار: ۰۵ فروردين ۱۳۹۹ - ۱۷:۵۱ 24 March 2020
معیاری برای ارزیابی دولت ها
 

به گزارش تابناک تبریز، بحران ها بخصوص از نوع فراگیر و جهانی آن، هرچند موجب تلفات و مضرات جانی و مالی و معنی زیادی میشوند اما یک کارکرد مشخص تلویحی هم دارند که عبارت است از امکان مقایسه و بررسی مقایسه ای نحوه عملکرد دولت ها در مقابله با بحران .


از قدیم الایام بحث های متنوع و عمیقی در خصوص چیستی و چرائی دولت و یا بصورت دقیق تر فلسفه دولت ها وجود داشته است و دارد . یکی ازاین بحث ها نیز همین بوده است که علمای سیاست از هر مشرب و مکتبی(آیدیالیست ، رئالیست ، کمونیست، لیبرال ، مذهبی و ...) می گفتند ، وجود دولت برای مقابله با بحران ها ضروری است . حال، چه خوب و چه بد این امکان فراهم شده است تا این ادعای فلسفه سیاسی به بوته نقد گذارده شود.البته یک گزاره مهم هم وجود دارد آن هم اینکه خیر دولت ها در میزان توانایی آنها برای حل مساله است .


کرونا قطعا مساله مهمی است ، لذا از ابتدای شیوع کرونا تا کنون چند نوع کارنامه می توان برای دولت ها صادر نمود . البته در این مقاله مجالی برای بررسی جزئیات ماجرا وجود ندارد و تلاش میشود در فرصت های آتی بصورت مستدل این گزاره ها بررسی شود.


الف. دولت های اقتدارگرا مانند چین که چندان اعتقادی به دمکراسی هم ندارند و چیزی بنام افکار عمومی هم برای دولت مهم نیست از همان روز نخست با ورود نظامی به مساله شهرهای پر خطر را قرنطینه کردند و در عرض سه ماه توانستند این بیماری را کنترل کنند .


ب.دولت های دمکراتیک با رفاه بالا. این دولت ها مانند آلمان و کره جنوبی با تکیه بر فرهنگ بالای مشارکتی مردمی که حاصل دهها سال آموزش عمومی است و با تکیه بر امکانات فوق العاده بهداشتی خود و البته چابکی حکمرانی ، توانستند بحران را به خوبی مدیریت کنند . نرخ بسیار پائین مرگ و میر در این کشورها قابل تحسین است .


دولت های مقتدر دمکراتیک مانند ترکیه و روسیه با توسل به قوه قهریه و البته مشارکت مردم توانستند ماجرا را مدیریت کنند . این دولت ها نخستین دولت هایی بودند که مرزهای خود به روی چین را بستند .


دولت های دمکراتیک ناکارآمد مانند اسپانیا و ایتالیا بدلیل بحران اقتصادی دهه اخیرشان که مانع از گسترش سرمایه گذاری های دولت در زمینه بهداشت عمومی شده است ، افتضاح به بار آورده اند .


در این میان البته استثنائاتی هم میتوان برشمرد . مثلا انگلستان و آمریکا ابتدا مسیر حل مساله خود را بر همه گیری گله ای بنا نهادند . یعنی گفتند جامعه در آرامش باشد و 70 مردم این بیماری را مبتلا شوند تا اتوماتیک وار و بدون دخالت دولت ، این مساله حل شود . مواجهه بعدی آنها با بحران ، مسیر آنها را تغییر داد و وارد فاز برخورد قرنطینه ای نمود که تا کنون نتیجه مشخصی نگرفته اند .


البته در این دو کشور بدلیل خصوصی سازی مفرطی که در عرصه بهداشت و سلامت صورت گرفته است دولت ها قدرت چندانی برای مقابله با این نوع بحران ها ندارند .


این نوشته فقط بنوعی طرح مساله بود . امیدوارم در مقالات آتی بتوانیم با جزئیات بیشتری این مدل ها را بررسی کنیم .

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار