به زندگی من خوش آمدید؛
کد خبر: ۸۸۵۶۸۶
تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۳۹۹ - ۰۰:۴۰ 10 August 2020

روز خبرنگار فرصت خوبی است تا کمی پای درد و دل همکارانم بنشینم و سختی‌ها و مشکلات این حرفه را از زبان خودشان بیان کنم

کارشناسی روزنامه نگاری را در دانشگاه آزاد بندرعباس و ارشد علوم ارتباطات اجتماعی را در یزد خوانده و شغل های زیادی را  در مسیر زندگی پُشت سرگذاشته تا بتواند به حرفه مورد علاقه اش یعنی خبرنگاری  برسد..

وقتی از او می خواهم خودش را معرفی کند ، می گوید : من جمیله دبیری نیا از مارُم فین هرمزگان و عضو کوچکی از خانواده ی بزرگ رسانه ایی این جهان هستی هستم.

به جز خبرنگاری چه کارهایی انجام می دهید ؟

گاهی نقاشی ، گاهی طراحی ، معرق ، گلابتون دوزی روی لباس و شلوار بندری ، نقاشی روی پارچه ، نقاشی  روی سفال،  گلدوزی گاهی هم درطاقچه کوچک اتاقم  باغبانی  و عاشقانه قامت کشیدن کاکتوس هایم را نزد خدا ستایش میکنم . تقریبا هر هفته خواندن کتابی را شروع می کنم یا نهایت دو هفته ای یک کتاب . 

کار خبرنگاری را از چه زمانی و از کجا شروع کردید ؟

در زمان کنکور دو انتخاب رشته داشتم حسابداری و روزنامه نگاری . رشته مورد علاقه ام روزنامه نگاری بود و رشته مورد علاقه بازار و خانواده حسابداری هر دو را انتخاب کردم و تصمیم اصلی را به عهده تقدیر، قانون جذب و  سرنوشت گذاشتم  که خوشبختانه  روزنامه نگاری  و آموزش آن با تعدادی از اساتید پروازی و همچنین اساتید ساکن بندرعباس شروع شد . همه در مورد دانشگاه آزاد می گفتند  که خیلی سخت نمی گیرند و راحت نمره قبولی را می دهند اما همه چیز درست برعکس بود استادها بسیار سخت گیر و نمره خوب گرفتن بسیار سخت بود . اما با تمام سختی هایش توانستم با معدل خیلی خوب کارشناسی را سپری کنم .

از سال ۱۳۸۷ با نوشتن در هفته نامه لاتیدان فعالیت روزنامه نگاری حرفه ای ام را با محوریت مصاحبه و گزارش و  همچنین عکاسی خبری را شروع کردم. در آن سالها تمام عکاس ها مرد و تنها عکاس زن من بودم و بسیار به من کمک میکردند ، از نادر خان ناصری، سامی حزنی خوش اخلاق و متواضع، عبدالحسین رضوانی خوش برخورد، امیرحسین خورگویی خوش قلب ، محمد کرمی خوش دل، سید علی هاشمی مهربان که همگی اکنون از اساتید عکاسی  هستند و همچنین دوستان  عکاس دیگر که بی شک جز بهترین ها هستند و همیشه یاریم کرده اند.

بعد با روزنامه ندای هرمزگان ، هفته نامه ارمغان بندر ، ماهنامه نگاه روز ، هفته نامه ندای جوان ، خبرگزاری مانا ، شهروند هرمزگان ، روزنامه دنیای اقتصاد ، روزنامه جام جم  ، روزنامه تفاهم کار کردم تا اینکه در سال های اخیر فعالیت خبری ام را با  روزنامه رسالت ، روزنامه ابتکار ، خبرگزاری بُرنا و هفته نامه صبح دریا  به عنوان سردبیر ،دبیر سرویس و خبرنگار ادامه میدهم.

علاقه مندی به حرفه خبرنگاری تنها انگیزه شما برای انتخاب این شغل بود یا اهداف دیگری نیز داشتید ؟

راستش را  بخواهید تنها انگیزه ام علاقه به این حرفه بود. قبل از اینکه وارد این حرفه بشوم در یک شرکت کار می کردم که  حقوقش خوب بود اما خبرنگاری را بیشتر دوست داشتم .

وظیفه یک خبرنگار چیست ؟

اطلاع رسانی صحیح بدون جبهه گیری شخصی یا راحت تر بگویم رسیدن به داد مردم …

وضعیت هرمزگان به لحاظ انجام کارهای خبری و رسانه ای نسبت به سایر شهرستان ها چگونه است ؟

میتوانم بگویم تعداد بسیاری افراد مستعد و حرفه ایی که همه شان در نوع خود بی نظیر هستند. اما یک چیزی این وسط اصلاً خوب نیست و آن عدم اتحاد بین رسانه ها و اصحابشان در هرمزگان است .

برای افرادی که به تازگی قصد ورود به این حرفه را دارند، چه توصیه ای دارید ؟

خوش آمدن، اما اگر علاقه ندارند و بخاطر درآمد یا شهرت این حرفه را انتخاب کرده اند  بهتر است قیدش را بزنند و از راهی که آمدند برگردند. در حال حاضر بعنوان منبع درآمد برای تازه واردها اصلاً نمی شود رویش حساب کرد.

جایگاه زنان در عرصه رسانه و خبر ، علی الخصوص در استان هرمزگان را بفرمایید ؟

جایگاه زن، بدون شک میتوانم بگویم بار رسانه های استان به ویژه بخش خبرنگارانش بیشتر بر دوش زنان است، اما بیشتر اوقات نادیده گرفته می شوند.

آیا از سالهای فعالیتتان خاطرات تلخ و شیرینی هم در ذهن دارید ؟

خیلی … ، اما یکی از بامزه هاش این بود که در نمایشگاه صنایع با یکی از مسئولین کشوری مصاحبه داشتیم، ایشان فکر کردند من خبرنگار خارجی هستم و تقاضای مترجم دادند بعد دوستان خبرنگار به ایشان گفتند من خبرنگار دنیای اقتصاد هستم .

کدام خبر یا گزارش به دل خودتان خیلی نشسته است ؟

خیلی بودند .

چند تیتری که بخاطر دارم ؛   « دور برگردون ممنوع » ، « لیوا نوایی آشنا » ، « امنیت در سایه » ، « مُردن پشت دیوارهای فراموشی » ،

« هرمزگان نامی برای تمام محرومیت ها » ، « کوله پشتی » و … .

اگر بخواید برای زندگیتان یک تیتر انتخاب کنی ، آن چیست؟

از طلوع تا ظهر زندگی

از وظایف خانه مطبوعات و انجمن صنفی روزنامه نگاران بگویید ؟

رسیدن به داد مسئولین و مردم با ما خبرنگارهاست . اما به  این دو تشکل  نیاز داریم که به داد خبرنگاران برسند ، و اجازه ندهند قامت قلم خبرنگار هیچ جا و به هیچ دلیلی به ناحق خم شود.

البته وظایف کامل در اساسنامه هایشان ذکر است.

چه گلایه ای از مسئولان دارید ؟

با گوش شنواتر و چشم بیناتر که لازمه شرایط امروزاست و با این باور که همه برای آبادی ایرانیم به داد مردم برسند و انتقاد پذیر باشند .

یک سخن با زنان استان

قوی باشند و به خود باور و اعتماد داشته باشند . در این صورت بسیار موفق تر از هر مردی خواهند بود .به اندازه ظرفیت افراد گذشت  و فداکاری کنند .

حرف آخر

سپاسگزارم از تمام دوستانی که تا به امروز رفیق بودند و همیشه ،  همه جا و در هر شرایط دشواری کنارم بودند.
منبع: آوای دریا
انتهای پیام/*

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار