توریسم خاموش کرمانشاه؛ گنجی که سالها پشت غبار مانده است/ بیتوجهی به میراثی هزارساله!
به گزارش خبرنگار تابناک در کرمانشاه، در دل زاگرس، جایی که سنگها به زبان هخامنشیان و ساسانیان سخن میگویند، کرمانشاه با گنجینهای بینظیر از آثار تاریخی و طبیعی، انگار سهم اندکی از سفرنامههای امروز دارد.
طاقبستان با آن نقشبرجستههای باشکوه، بیستون که رازهای هزاران ساله را در خود نگه داشته، و طبیعتی که از جنگلهای بلوط تا رودخانههای پرآب گسترده است، همچنان منتظر نگاه گردشگرانی است که یا نمیدانند یا دیر خبردار میشوند.
نادر، راهنمای گردشگری که بیش از دو دهه مسافران را میان شکوه بیستون و آرامش سراب نیلوفر همراهی کرده، با اندوه میگوید: «مشکل ما کمبود زیبایی نیست، مشکل دیده نشدن است. هیچ برنامهای برای معرفی واقعی و گسترده این ظرفیتها وجود ندارد.»
وی تأکید میکند که حتی در فصلهای اوج سفر، شمار گردشگران خارجی انگشتشمار است و بیشتر مسافران داخلی هم با هدف گذر سریع یا خرید کالا از مرزها وارد استان میشوند.
آمارهای ادارهکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان نشان میدهد که با وجود ثبت جهانی بیستون و وجود دستکم سههزار اثر تاریخی شناساییشده که سهم کرمانشاه از کل گردشگران کشور در سال گذشته به شکل نگرانکنندهای پایین بوده است. این در حالی است که استانهای مجاور با جاذبههایی حتی کمتر شناختهشده، آمار بالاتری ثبت کردهاند.
داریوش فرمانی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان کرمانشاه، در آخرین نشست خبری خود با اصحاب رسانه با تأکید بر لزوم نگاه راهبردی به این حوزه گفته است: «برنامهمحور بودن و داشتن راهبرد در مسیر توسعه گردشگری یک ضرورت است. ما باید همه ظرفیتها را بهکار بگیریم و واگذاری امور به بخش خصوصی را جدی بگیریم تا ضمن تقویت زیرساختها، معرفی استان نیز بهطور مستمر انجام شود.»
وی با اشاره به اهداف توسعهای افزود: «اجرای برنامه هفتم توسعه و تحقق اهداف آن باید در دستور کار قرار گیرد. توسعه زیرساختهای گردشگری، استفاده از ظرفیتهای بومی و ایجاد پیوند میان حوزه گردشگری و بخش خصوصی میتواند مسیر این صنعت را در استان متحول کند. کوتاهی در این زمینه نه پذیرفتنی است و نه قابل جبران.»
در بازار سنتی کرمانشاه، حاجرسول، فروشنده صنایع دستی، از روزهایی میگوید که غرفههایش در ایام عید یا جشنوارهها مملو از گردشگران بود: «الان گردشگر که میآید، بیشتر گز و سوغاتش را از شهر خودش آورده! چون ما کمتر چیزی را به او معرفی کردهایم. خودمان به این ثروت بیتفاوت شدهایم.»
مسئولان استان طی سالهای اخیر طرحهایی از جمله توسعه هتلهای سه و چهار ستاره، برگزاری رویدادهای فرهنگی و ایجاد مسیرهای گردشگری مرزی را مطرح کردهاند، اما بسیاری از این برنامهها یا نیمهتمام مانده یا اثر کوتاهمدت داشته است.
با این حال، ظرفیتهای کرمانشاه بیانتهاست. از جشنها و آیینهای محلی گرفته تا قابلیتهای گردشگری ماجراجویانه در کوهستانهای اورامانات، همه میتوانند روایتی تازه از این استان بسازند؛ روایتی که تنها با سرمایهگذاری پایدار و نگاه بلندمدت ممکن میشود.
امروز، طاقبستان همچنان نگاهش به آن جاده شلوغ است، به امید اینکه کاروانی از گردشگران، نه برای عبور، که برای ماندن و دیدن، پا به خاکش بگذارند. تا آن روز، کرمانشاه همچنان گنجی است در صندوقچهای که قفلش با کلید تدبیر و توجه باز میشود.
انتهای پیام/