قصه ساختاری زبانی است که از طریق خیال‌انگیزی ایجاد معنا می کند. قصه رویدادهای در هم و به طور کلی بی پایان روزمره را به حوادثی تبدیل می کند که با یکدیگر ارتباط دارند. قصه به ما امکان می دهد تا نکته ای خاص را برجسته کنیم و آن را به دیگران منتقل کنیم.