چادرها، تکیه‌ها و ایستگاه‌های صلواتی در گوشه‌کنار شهر بناشده است، مردم جنب‌وجوش خاصی به خود گرفته‌اند و عشق به امام حسین (ع) سینه‌به‌سینه و نسل به نسل به آنان منتقل‌شده و اکنون میراث دار عشقی کهن شده‌اند.
بچه‌ها زنجیر به دست با سربند یا حسین (ع) و یا ابوالفضل (ع) به‌سوی مساجد و تکایا روانه می‌شوند، چراکه از زمانی که چشم‌باز کرده‌اند هرساله نام حسین (ع) را بر زبان و دل جاری کرده‌اند و لالایی کودکانه‌شان نیز عشق به این خاندان بوده است.
وقتی وارد شهر می‌شویم، در گوشه و کنار شهر، مردم با خانواده‌هایشان به‌سوی مساجد و دسته‌های عزاداری می‌روند و در گوشه‌ای نیز جوانانی به چشم می‌آیند که ایستگاه‌هایی به پا کرده‌اند و چایی و شربت با ذکر صلوات توزیع می‌کنند. به‌راستی این چه شورش و چه عزا و چه ماتم است، و این " حسین " کیست که یکدل نه بلکه یک جهان دل عاشق و شیدای او هستند.
قلک شکنی، آیین محرمی قائمشهر
هم‌زمان با محرم آیین‌های عزاداری و سنتی مازندرانی‌ها که بیانگر عشق و ارادتشان به سالار شهیدان است اوج می‌گیرد و قلک شکنی از آیین‌های ویژه ماه محرم است که هرساله هم‌زمان با آغاز این ماه در برخی شهرهای استان برپا می‌شود.
قلک شکی از رسوم عاشورایی اهالی بربری محله شهرستان قائمشهر بوده که از هشت سال پیش تاکنون رواج داشته و هرسال باشکوه‌تر از سال قبل برپا می‌شود و این آیین امسال نیز هم‌زمان با شب اول ماه محرم با حضور مداحان، پیر غلامان و عزاداران حسینی برگزار شد.
مراسم با پهن کردن پارچه‌های سبز در وسط حسینیه، چیدن قلک‌ها و با نشستن افراد بزرگ و کوچک دور این پارچه شروع می‌شود که در ابتدای دو قلک سفالی توسط پیر غلامان شکسته و مابقی قلک پلاستیکی توسط مردم با چاقو پاره می‌شود و شروع به شمارش نذورات جمع‌آوری‌شده می‌کنند.
طبق این آیین سنتی هرساله از شب اول محرم تا چهل و هشتم ماه صفر قلک‌هایی برای نذورات و کمک‌های مردمی بین اهالی توزیع می‌شود
طبق این آیین سنتی هرساله از شب اول محرم تا چهل و هشتم ماه صفر قلک‌هایی برای نذورات و کمک‌های مردمی بین اهالی توزیع می‌شود و کمک‌های مردمی صرف نذورات خرج شب هفتم ماه محرم و هزینه‌های جاری می‌شود.
به گفته اهالی بربری محله قائمشهر، قلک شکنی بربری محله برحسب قلک دهی دوران جنگ تحمیلی شکل‌گرفته است و این مراسم سالهای قبل یک هفته مانده به ماه محرم برگزار می‌شد و در چند سال اخیر در شب اول محرم که به تعداد قلک‌ها افزوده می‌شد.
در ماه محرم در مساجد شهرها و روستاهای مازندران حال و هوای خاصی برپاست و وقتی مداح وقتی نوای یا ابوالفضل را سر می‌دهد، ناخودآگاه همه دل‌ها به کربلا پر می‌کشد، به کنار فرات، مشک آب، لب‌تشنه، دست‌بریده و آب ریخته و هنگامی‌که مداح دوباره برای مظلومیت امام حسین (ع) نوحه سر می‌دهد، دیگر سینه تحمل این غم سنگین را ندارد، بغض‌ها شکسته می‌شود و صدای هق‌هق گریه در فضا می‌پیچد.
وقتی‌که می‌خواند " بوی سیب و حرم حبیب و حسین غریب و کرببلا "، اشک امان نمی‌دهد و دل‌ها به یاد مصیبت امام عشق، مکدر و غمبار می‌شود. در گوشه‌ای از مسجد جوانی به چشم می‌آید که زانوی غم در بغل گرفته و زیر لب زمزمه می‌کند، آن‌طرف‌تر نیز، کودکی با پیشانی‌بند یا حسین غریب به چشم می‌آید.
راست است که می‌گویند محرم و حسین متعلق به کسی و در انحصار کسی نیست، چراکه عشق به حسین انحصار نشدنی است و در بین جمعیت می‌توان دیگر مسلمانان سنی و مسیحی را نیز مشاهده کرد که در ماتم سالار شهیدان اشک می ریزنند.
محرم و نذری باهم عجین شده‌اند و در این روزها و شب‌ها که نذری به عشق امام حسین (ع) داده می‌شود، مردم برای تبرک نیز سعی می‌کنند تا قدری از نذری تناول کنند و یا برای شفای مریض خود از آن استفاده کنند.
امسال آیین‌های محرم در بیش از چهار هزار مسجد و شمار زیادی از تکایا و بقعه‌های مذهبی برپا می‌شود و درودیوارهای شهرهای مازندران، سیاه‌پوش سالار دل‌ها شده‌اند.