محمدرضا درودى، دکترا شهرسازى و مدرس دانشگاه با بیان اینکه شهرهای کوچک و بزرگ کشورهای توسعه یافته به سمت توسعه پایدار و مفهوم پایداری در تمام ابعاد، پیش مى روند، اظهار داشت: در کلانشهر بزرگی مانند تهران شاهد توسعه ای دقیقا مغایر با پایداری هستیم، که این موضوع را می توان در بسیاری از پروژه ها و اقدامات شهرداری تهران مشاهده کرد.
وى طراحى منطقه ٢٢ را غیرکارشناسانه عنوان کرد و گفت: طبق اصول شهرسازى ارتفاع ساختمان ها با دور شدن از مرکز شهر کاهش مى یابد بطوریکه ارتفاع ساختمان ها در طراف شهر به نسبت مرکز بسیار کم تر است درحالی که دقیقا عکس این اصل را در ساخت و سازهاى تهران شاهد هستیم.
این مدرس دانشگاه افزود: با توجه به زیرساخت ها و موقعیت جغرافیایى منطقه ٢٢، کاربرى این محدوده در طرح جامع سال 47 به عنوان تلطیف کننده هوای تهران درنظر گرفته شده بود، اما نه تنها شاهد تحقق این طرح نبودیم، بلکه به دلیل ساخت و سازهای ابرانسانی و مدرنیستی که تجربه ساخت آن ها در دهه های پیش در محدوده منطقه یک اتفاق افتاده باعث عدم جریان و جابجایى هواى تهران شده است.
وى خاطرنشان کرد: باد غالب غربى در تهران مى تواند تاثیر بسزایى در تلطیف آلودگى هواى تهران داشته باشد اما وجود ساختمان هاى بلند مرتبه در محدوده غرب تهران به خصوص منطقه ٢٢، باعث ایجاد اختلال در گردش هوا و تشدید آلودگى شهر شده است.