این روزها دیگر بر کسی پوشیده نیست که روابط مصر و عربستان بسیار تیره و تار شده واین تقابل هر روز در عرصه ای به چشم میخورد. سفر همزمان عمر البشیر به ریاض و خوش خدمتی آن به عربستان و لجن پراکنی آن به ایران در حضور خاین الحرمین و سفر «سلوا کر» نخست وزیر سودان جنوبی به قاهره نشان از تقسیم بندیهای جدید در آفریقا دارد که با توجه به حضور ضعیف چند ساله مصر در این منطقه عربستان صعودی را به یار کشی از کشورهای همسایه مصر بخصوص سودان و اتیوپی کرده است.
در این بین اما اتیوپی برای مصر از اهمیت بالایی برخوردار است چون سد النهضه که بر روی رود نیل بسته شده است منابع آبی مصر مستقیما تهدید میکند. تردیدی در این نیست که سد النهضه اتیوپی مهمترین محرک مصر برای بازگشت دوباره آن به آفریقا به شمار می آید.
مصر این سد را تهدیدی جدی برای امنیت ملی خود می داند زیرا با وجود تفاهم های متعدد بین قاهره و آدیس آبابا درباره بهترین شیوه بهره برداری از آب های رود نیل، اتیوپی همواره اقدامات یک جانبه مشکوکی داشته است، از سویی دیگر حکم تاریخی دادگاه عالی مصر به مصری بودن دو جزیره و نیز فاصله گرفتن دو طرف در پرونده های حساس منطقه ای از جمله سوریه، از عواملی بود که به این تنش دامن زد.
بعد از اقدام تحریک آمیز «احمد الخطیب » مشاور پادشاه سعودی در دیوان پادشاهی و بازدید از سد النهضه، پرونده بعد تازه ای پیدا کرد و این اقدام به منزله سوء استفاده سعودی ها از برگ برنده سد النهضه وهمچنین ایجاد پایگاه دریایی عربستان در جیبوتی علیه السیسی ارزیابی شد.با این اوصاف و با توجه به رویکرد تاریخی مصر در دفاع از تمامیت عرضی سوریه و فرستادن مستشارو تجهیزات نظامی به ان کشور که بسیار قابل توجه بود و نشان از افتراق بسیار زیاد این دو کشور بزرگ عربی از یکدیگر است، به نظر میرسد این یک فرصت تاریخی برای ایران و محور مقاومت است که روابط خود با مصر و حتی اردن بهبود بخشد.