برای بررسی موضوعی بنام افزایش عوارض خروج از کشور لازم نیست پشیمانی سلبریتی ها پناه ببریم و از زیر پرچم آنها دولت را نقد کنیم.
اساسا تتلو و سحر قریشی و.. در جایگاه هنرمندان لمپن، بعید می دانم در عالم سیاست وارد شوند و منقلب نشوند.
اینها را به کناری می گذاریم و به موضوع از منظر دیگری مینگریم.
روحانی همچنان که بارها پیش بینی شده بود برای تضمین سرنوشت سیاسی خود، بعد از انتخابات چرخشی آشکار به راست را در برنامه های خود داشته و رفتارهای سیاسی او در این ۶ماهه موید همین نکته بوده است.
گردش به راست سیاسی او چنان واضح است که اصلاح طلبان به جز گفتاردرمانی ، مفری برای لاپوشانی و توجبه آن ندارند.
اما نگارنده معتقد است ، دولت علاوه بر چرخش سیاسی،در حال تجربه یک چرخش اقتصادی از اردوگاه خود به سمتی است که در ایران بیشتر با شاخصه های پوپولیسم معرفی میشود و در این راه دچار تناقضات لاینحلی میشود.
نخستین رگه های فکری اقتصادی دولت آموزه های نولیبرالیستی بود
مثلا همین نظر آخوندی و روحانی در مورد مسکن مهر را ببینید .هردو مخالف صریح آن هستند . آنها سال اول، شب پرداخت یارانه را مصیبت عظما میخوانند و از سوی دیگر با بیرون کشیدن دولت از دستکاری بازار مسکن، عرضه و تقاضا را بجای دولت مسول تنظیم بازار نمودند.
بدون اینکه فکر اساسی برای نیازمندانی که امکان تقاضا نداشتند کرده باشند.آنها البته برای نیازمندان ، طرح ورشکسته سیستم سلامت همگانی را پیشنهاد کردند که خود دولت هم به آن پشت کرد و عقیم ماند ، چرا که آن طرح جزو برنامه های اصلی دولت نبود، زایده ای بود که سریع قطع شد.
در آموزه های نولیبرالیستی، اقتصاد از طریق تحریک بازار مصرف و عدم دخالت دولت در این فرایندهای اقتصادی رونق می یابد .
دولتها برای مصرف ها ، مالیات اندکی وضع میکنند و برعکس ، این سرمایه های مادی بی خاصیت هستند که مالیات سنگینی بر آنها وضع میشود ، مثلا سپرده بانکی یا اضافه کاری متخصصان با درآمد بالا
مالیات بر درآمدهای پرهزینه است و مصرف، موتور پیش برنده اقتصاد به شمار می رود.
در کشورما با توجه به رکود درآمدهای نفتی به قول مجید شاکری، سه نوع درآمد مالیاتی متصور است.
نخست مالیات بر تولید است . این روش در کشور ما منجر به فساد شده، تولید را زمین گیر کرده و دولت از این مسیر در نگاه توایدکنندگان به مانعی بر سر راهشان تعبیر شده .
دوم.مالیات بر ارزش افزوده که از دهه پیش مطرح شد، آن راه نیز بدلیل رکود طولانی اقتصاد کشور بخصوص بعد از تحریم های نعمت گونه ۹۰به این سو، عایدی خاصی برای کشور نداشته است.
سومین راه ممکن ، مالیات بستن بر مصرف است
در این مسیر، موضوعی بنام خروج از کشور به اشتباه ، به مثابه مصرف تلقی شده و از آن بابت ازمردم پول گرفته میشود.این کار به گران فروشی خدمات دولت مشهور است . مانند اقدام خلافی که هلال احمر در اخذ هزینه از زایران اربعین صورت داد.
این همان سردرگمی آشکار تئوریک دولت است .اگر میخواهیم پوپولیست باشیم بهتر است پوپولیسم باهوشی باشیم.
مالیات بر واردات پورشه و بی ام و دهها محصول انحصاری که هر کدام سلطانی دارند مانند سلطان شکر و ..هم اقتصادی تر و محبوبیت آفرین تر است . سفر به خارج شامل اربعین و مکه هم میشود و مختص طبقه بالای کشور نیست
بهرحال این اقدام چند نقص دیگر هم دارد
الف.این اقدام برخلاف اصول قانون اساسی و نیز مولفه های حقوق شهروندی است که دولت با لایحه ای خود را ملزم به رعایت آن کرده است.
دو.اگر بناست دولت از مصرف ، مالیات بگیرد بهتر است از خانه های خالی و سپرده های بانکی بی حاصل، پول زور بگیرد که اتفاقا هر دو در مکتب فکری دچار اعوجاج دولت می گنجد
سه. دولتی که با حذف مالیات ثروتمندان به بهانه حقوق شهروندی مخالف بود به یکباره برای سال ۹۷ وعده داد ۲۰ میلیون را از این دایره خارج کند، #بنزین را گران کند و آزادی های مدنی سفر را تحدید کند و انتظار دارد مردم باور کنند دولت دچار اعوجاج فکری نشده است.
البته شاید بتوان گفت، این نشان میدهد وضعیت اقتصادی کشور چنان ناخوش است که دولت به ملت پناه آورده است.
غلامرضا منصوری